Dag 72 Rome

ROMA!

Ik sta scherp om vandaag in Rome aangekomen. De weg is natuurlijk het belangrijkste het is daar dat het te doen is. Maar uiteindelijk wil je ook aankomen waar je gepland hebt. Zoals in de bergen wil je op een dag op de top staan hoe mooi de tocht ernaartoe ook geweest is. 

En in de late namiddag is het dan zover na 72 stapdagen en bijna 2000 km sta ik in Rome waar het erg druk is met het toerisme dat hier uit zijn voegen barst, toeristen waar ze in het zuiden op zitten te wachten maar die niet komen opdagen, hoeveel ze hen ook te bieden hebben. 

Het duurt nog wel even voor ik een onderkomen voor de nacht gevonden heb, het adres van de casa dei pellegrini  die ik op mijn lijst heb staan blijkt niet te kloppen, en na een zoektocht van enkele uren staat er een engel met een kaartje van een B&B voor 40€ aan het stazione termini, een aanbod dat ik na 55km gestapt te hebben die dag niet kan afslaan.

1948 km heb ik gestapt 43490 meter geklommen en evenveel meter afgedaald door een honderdtal dorpen ben ik gelopen en vele mensen heb ik gesproken in een poging mensen te begrijpen,  de problemen van de regio waarin ze in leven het wezen van het landschap en de praktijken van hun religie.  In geen van deze zaken ben ik gelukt maar ik heb emotie gevoeld bij het land waar ik doortrok en bij de mensen die ik heb ontmoet en bewaar dit in mijn hart. Dit is het antwoord op de veel gestelde vraag waarom doe je dit.  

Klik hier voor gps track

Dag 71 Nemi

vanuit kamplaats aan de via di Lagi bij kratermeer Lago di Nemi

Er zijn nog heel wat kilometers te doen en de monti Albani moeten nog overgestoken worden dus vertrek ik wat vroeger dan gewoonlijk. Het heeft fel geregend en de steile straatjes die geplaveid zijn met keien zijn spekglad zodat het heel voorzichtig naar beneden lopen is. Auto 's kunnen hier gewoon niet door zodat het vervoer van goederen inclusief ophalen huisvuil door een legertje van een tiental muilezels gebeurt. Een uniek spektakel in deze tijd op 60 km van Rome. Beneden het dorp uit dringt het tot me door dat ik mijn paspoort in het hotel niet heb terug gekregen zodat ik rechtsomkeer moet maken om het te gaan halen.  Later dan ooit kan ik uiteindelijk aan de etappe beginnen waarvan ik het einddoel niet voor valavond haal.

Track op gpscoördinaten

Groenten en fruit worden geladen voor de winkel in het dorp

Dag 70 Artena

Artena voorgrond op de achtergrond Monte Albani

Artena

Ik kom nu in de provincie Rome. De stadjes krijgen ook meer en meer een Romeins karakter. Rome komt dichterbij ik kan het niet zien liggen al ben ik op zeshonderd meter. Maar tussen mij en Rome liggen nog de monte Albani die boven de negenhonderd zijn. In deze stadjes zochten de pausen de luwte op als het in Rome te warm werd, zowel letterlijk als figuurlijk.

Dag 69 Anagni

Anagni 

Vandaag kan ik logeren in een museum - klooster, het paleis van paus Bonifasius VIII. We verblijven  met twee in het klooster. Mijn compagnon Young  een Zuid Koreaan die helemaal weg is van het pelgrimeren loopt de via Francigena del Sud vanuit Rome. Het is me wel niet helemaal duidelijk waar de Koreaanse cultuur eindigt en zijn hyper kinetische aanleg de kop opsteekt. Zo ook niet voor de gasten zuster die er wat verbouwereerd bijstaat als ze na drie uitbundige knuffels nog twee buigingen met hoofd tot tegen de grond toebedeeld krijgt om haar een goede nachtrust toe te wensen.

Dag 68 Veroli

Chiesa Sant'Antonino Martire, Pofi

De VF loopt over een mooi pad op enkele meters van de  snelweg. Beeld en geluid passen niet echt bij elkaar maar eens de autostrade over wordt het beter een slalom tussen de heuvels met op de toppen kleine stadjes. In Veroli is er dorpsfeest niet zo uitzonderlijk mijn gastvrouw noemt er een vijftal op mooi verspreid over het jaar. Het hoogtepunt is wel een driedaagse met straattheater het laatste weekend van Juli. Maar vandaag is het ook mooi meegenomen er is een optreden van een groep die calibrese volksmuziek en dans brengt.

Dag 67 Ceprano

Romeinse weg bij verlaten Aquino

Ik ben in Aquino in een regenvlaag aangekomen hetgeen een troosteloze indruk gaf van het dorp van de beroemde Thomas die ze er nog niet vergeten zijn maar waarvan je meer te weten komt op Wikipedia dan in het dorp zelf. Dit beeld wordt rechtgezet bij het verlaten van het dorp die langs de Romeinse poort en strada Latina gaat. Dankzij de beschrijving van Rita en Piet beland ik op het juiste punt om het dorpscentrum te verlaten en tot mijn verbazing is de route aangegeven met duidelijke bordjes en nog wel in de Zuid noord richting zodat ik onbezorgd kan genieten van de rustige wegen. Verder vind ik de wegbeschrijving een hint van Piet voor het TGV spotten tijdens de Picknick,  een hint waar ik gretig op inga en met succes: 8 stellen op 30 min, 4 in iedere richting en als ik mijn rug draai om verder te gaan nog een die achter me door ritst. Mijn dag kan niet meer stuk.

In Ceprano wil ik nog even bezoekje brengen aan de oudste Italiaan of wat er nog van overblijft. Maar het Museum is gesloten, ons oudje heeft ook recht op een beetje rust.

Dag 66 Aquino

Ik moet maar even de hoek omgaan of ik krijg mooie vergezichten op Montecassino. De abdij uit de zesde eeuw waar Benedictus zijn regel schreef en verbleef tot het einde van zijn leven.  Veel zesde eeuw schiet er niet van over want de abdij werd verschillende malen met de grond gelijk gemaakt. De laatste maal op het einde van WOII toen het belegerd eerd door Amerikaanse en Italiaanse troepen nadat de Duitsers zich in de strategisch gelegen abdij verschanst hadden. Cassino bruist van het leven wel een beetje druk naar mijn zin. Maar er is warempel een boekenwinkel. Kaarten hebben ze er niet maar een boekje met de plannetjes van de Via francigena del sud?  Ja dat wel!  Ik twijfel niet het aan te schaffen want zonder plan is het niet eenvoudig de weg te volgen. Bij nader inzien blijkt het net zo gesteld als met Compostela. Ik volg niet DE VF del SUD. Maar EEN VF del SUD. Het boekje beschrijft een route die vertrekt in Rome en aankomt in Bari maar voor de rest op twee dagen na een ander traject volgt dan het mijne. Resultaat is dat ik nu een indruk heb kunnen opdoen van de industrie gebieden tussen Cassino en Aquino hetgeen waarschijnlijk niet de bedoeling was van de lui die deze route hebben uitgezet.

Dag 65 Cervaro

Helemaal kan ik de VF niet volgen want ik heb geen boek met de kaartjes en mijn gps geeft de dichtstbijzijnde boekenwinkel op 56km. Maar door de beschrijving van Rita D. na te lezen zie ik dat ik er niet ver naast zit. Het zijn in ieder geval rustige baantjes waar de km's er goed vandoor gaan. Even voorbij Mignano
wandel ik langs de Monte Lungo die een van de hevige slagvelden was in de tweede wereldoorlog. Hier loopt een vallei die de geallieerde toegang moest geven naar Rome. Maar het is niet enkel in WO II dat hier slachtoffers vielen, ik bots op een gedenksteen van een zwaar ongeval bij werken aan een treintunnel te Cannivinelle waarbij 42 arbeiders het leven lieten.

Gedenksteen ongeval Cannavinelle

Ik steek de grens over met Lazio de regio die zijn naam te danken heeft aan de beroemde voetbal ploeg zoals mijn zoon me weet te vertellen. Bij aankomst meldt mijn gps nog dat ik in vogelvlucht op 96km van Rome zit. Maar hoe zit dat dan? Vliegen die vogels door de bergen of vliegen ze boven de bergen en houden ze dan rekening met de kromming der aarde?  En de folder van de agritourismo weet te vertellen dat Rome op 90km ligt,  kortere weg dan die van de vogels? Veel vragen dit maar om te melden dat het erg warm was vandaag en dat de gevolgen zich laten gevoelen. Wat mij betreft Rome is zeven stapdagen van hier geen gedoe met kilometers.

Uiterst zeldzame Lazio hondenras. Een die me niet afblaft! 

Dag 64 Presenzano

In Alife sluit ik aan op de via francigena del sud. Een camino die tussen Rome en San Maria di Leuca via Benevento en Bari loopt. In Bari en San Maria di Leuca in Pulia  werd ingescheept om verder naar Jeruzalem te gaan. Zo is deze weg een stuk van de ruggengraat van de middeleeuwse pelgrimswegen naar Jeruzalem en deze uit zuid Italië naar Rome. Er bestaat een beschreven route en de camino  wordt gebruikt dat is te merken in het pelgrimsonderkomen bij Alefe heb ik het gezelschap van een Hongaars koppel die zuidwaarts lopen en onderweg wordt ik aangesproken door een man die aan een publicatie werkt om de route wat meer ruchtbaarheid te geven. Hij is maar al te blij dat hij een foto van een levend exemplaar van een pelgrim kan nemen om bij zijn artikel te voegen.

Oei! camera naar de verkeerde kant gericht.

Ziet er beter uit.

Dag 63 Alife

14/7 ALIFE 18 gr 3bf W  regen 70% 4mm paraplu weer maar hopelijk wat  bergaf.
Dat is de inhoud van het gepersonaliseerde weerbericht voor vandaag dat ik dagelijks van mijn broer Jacques door krijg. Het parcours is vlak want gedurende twee dagen loop ik in de vallei van de rivier Volturno. Nog beter dan voorspelt dus. De 70% regen die krijg ik gelukkig afgewisseld met af en toe een streepje zon. Als ik druipnat in Alife aankom wordt ik aangesproken door de pastoor die me naar het Santuario Madonna dela Grazie meeneemt waar 2 achterkamertjes zijn ingericht voor het opvangen van pelgrims.

Slaapplek in het pelgrimsonderkomen

Dag 62 Amorosi

Ik had me voor de nacht een plaatsje uitgezocht 300m boven de vallei waar een Santuario tussen de rotsen was opgetrokken. Een rustige plaats deskundig door de paters een 500 jaar geleden uitgezocht om hun mystiek leven volledig tot bloei te kunnen laten komen. Boven blijkt de pelgrimsruimte gesloten en zijn er geen paters te bespeuren. Maar er is een picknick plaats waar gekampeerd kan worden. Ik krijg gezelschap van drie jongeren die er voor het weekend ook hun tent komen opslaan. Hun gezelschap is best te smaken. Maar wat later groot kabaal op de parking. Als het blijft aanhouden ga ik een kijkje nemen en het blijken vier zestigers te zijn die ik eerder in de  plaatselijke bar had gezien en die wisten dat ik in het santuario ging overnachten. Ze hadden besloten dat een wandelende Belg in hun dorp moest gevierd worden en het feest was blijkbaar al goed ingezet in de plaatselijke bar vandaar het volume aan geluid dat viertal voordracht. Gelukkig kon ik na een tijdje hen overtuigen dat wandelende Belgen ook veel moeten slapen en dat het misschien beter was dat het feest in de vallei werd voorgezet zij het in afwezigheid van het feestvarken. Zo kon ik het viertal overtuigen terug naar de vallei af te dalen. Terug in mijn tent kon ik nog genieten van een zangstonde Italiaanse slagers gebracht door mijn jeugdige vrienden maar waarvan ik al ooit meer stem vaste versies heb gehoord. Maar het weze hen vergeven. Toen ook dit liedje was uitgezongen verschenen de nacht grazende koeien op het toneel. Uitgerust met een flinke bel om de hals een nachtelijk beiaard concert te geven tot het morgen werd en een stevig onweer de koetjes hun concert overstemde. 

Slachtoffer langs de weg

Dag 61 Bucciano

Ik loop verder  langs de steile kant van het Partenio keten waar ik volgens het oorspronkelijke plan over zou gelopen zijn. Ik herinner me nog dat ik mijn hoofd brak over het feit  hoe je van die rotswand naar beneden kon geraken.   Google earth bracht me niet veel verder en uiteindelijk vertrouwde ik op een gps track van iemand die het al gedaan had. En nu ik erlangs loop zie ik in ieder dorp wegwijzertjes staan om naar boven te geraken. Benevento ligt hier niet ver uit de buurt. Dat was naast Spoleto de tweede belangrijke stad van het zuidelijk Longobardische hertogdom. En dat is te merken overal staan kastelen of ruïnes ervan die de verdediging tegen invallen uit het zuiden moesten verzorgen. Of waren het de basissen voor de uitvallen?

Dag 60 Pietrastornino

De remedie blijkt te werken een beetje kalmeren wat minder ver en hoog. Er moet nog wel wat geklommen worden maar langs de baan gaat het veel geleidelijker. Het zicht op de vulkaan vesivius moet ik wel missen maar met de wolken die over de toppen hangen zou dat misschien toch geen succes geweest zijn. Eenmaal de A16 Napels-Benevento-Bari overgestoken lijkt het of ik Zuid Italië waar ik 60 dagen in rondgezworven heb verlaat. Alles is wat drukker en de spontaniteit van het zuiden is wat minder. Op de wegen is er wat meer variatie dan de polo, de rambo 4x4 of een fiat 500 die het overleefd heeft en in de winkeluitstalramen liggen dingen die ik in 2 maanden niet gezien heb.

Dag 59 Monteforte Irpino

Cresta dei Monti Faliesi
Flinke regenbuien vandaag dat was al een tijdje geleden. Onder de grote kastanje bomen kan ik nog min of meer schuilen. Maar wat me meer zorgen baard zijn de spieren van mijn linker been die van zich laten horen. Op 300m van de Cresta dei Faliesi besluit ik terug wat lager te gaan en langs de baan verder naar Monteforte te stappen. Ik ben nu even ten noorden van Napels en heb nog een 400km te gaan met morgen een beklimming van 1200m. Een kortere weg langs de kust is ongeveer 300km. Wat zal ik doen? Omdat het probleem met mijn been blijkbaar met de dagen er niet beter op wordt besluit ik rond de berg heen richting Benevento te gaan met korte etappes en zo te evalueren of er beterschap is.

Dag 58 Ferrari bij Serino

Niet enkel de natuur ontroerd.

Ik kampeer onder de kastanje bomen, die worden hier gecultiveerd in uitgestrekte boomgaarden, wat later nemen de hazelnoten het over, met geen sprietje gras op de grond. Tussenin verlaten agroturismo 's voor picknickers en vacatiehuisjes alles met een stevige omheining. Gelukkig nog even een pad in het gehucht Ogliara dat langs de restanten van een indrukwekkende Logobardische muur loopt. En wat later terug het afval dat rondslingert ondanks de talrijke borden met het verzoek dit niet te doen. Een wat vreemde omgeving na de prachtige decor van de vorige dag. Misschien was het beter geweest op hoogte te blijven en verder de CAI 111 te volgen die pas naar de vallei gaat in Serino, want daarna wordt het weer mooi.

Dag 57 Fiume Sabato in Loc Pianello di Serino

Mijn rugzak begint toch wat door te wegen vooral met de gidsen die ik mee kreeg in de wwf Oase zodat ik besluit een deel van mijn bagage naar Tuoro te verzenden. De operatie had de vorige avond al een aanvang genomen met het afschuimen van de winkels om een geschikte lege doos te vinden en plakband om het boeltje bijeen te houden. Maar op het postkantoor vonden ze mijn doos maar niets en stelden ze voor een speciale daarvoor ontworpen postpakket te gebruiken. Na een twintigtal minuten werd een doos met geschikte afmetingen gevonden en werkte het voltallige personeelsbestand van de post in Acerno mee aan het oplossen van de chinese puzzel om het ding open te vouwen, de inhoud over te laden en de doos te sluiten hetgeen wonderwel nog lukte ook. Daarna kon de administratieve verweking die hoort bij z'n verzending opgestart worden en al vlug ratelde de Olivetti printers om de nodige documenten af te printen. Simultaan werden de centrale computer systemen gevoed met gegevens van afzender,  bestemming en eigenschappen van het pakket. Na een goede drie kwartier was dan ook de hele operatie afgerond en stond mijn pakket op de tafel 'te verzenden stukken'. Wel had de rij wachtende achter mij niet te overziene  afmetingen aangenomen en moest de straat ook benut worden om ze te herbergen. Wel was er in die rij gelukkig niemand te bespeuren met een doos onder de arm. Ik had er het grootste vertrouwen in dat mijn zending voor mij in Tuoro zou arriveren maar drie weken later zou blijken dat het ergens in Napels was mis gelopen door het ongelukkige feit dat er in Italië nog een ander dorp bestond dat wel niet sul trasimeno was maar toch ook Tuoro hete waarop het pakje een oscillerende beweging was begonnen tussen het postkantoor van Napels en dat van Tuoro in Campagia en het volledig onduidelijk was waar de beweging tot stilstand was gekomen. Een vraag waar de software van de centrale computer systemen van de Italiaanse post ook niet op berekend was.

Na het postkantoor avontuur toch nog tijd om dede tocht verder te zetten. Ik kies voor de E1 die hier afwijkt van de SI en ik beklaag het me niet. Het eerste stuk moet ik nog over de baan langs kastanjeboom plantages maar het is er rustig. En dan begint een heerlijke tocht langs een bijriviertje van de fiume Cupo tussen de Monte Accèllica en de Monte Serralonga. Boven kan ik genieten van prachtige vergezichten op deze bergen en de Monte Terminio de hoogste uit de omgeving hier. Uit de rotswand een bronnetje met heerlijk fris water.

Dag 56 Acerno

Eens boven op de pas blijkt de strade provinciale 32 die op de kaart in het rood staat aangeduid in een steil bergpad te veranderen, niet echt iets om er met een terein wagen mee over te rijden maar als wandelaar is het genieten. De SI is hier ook wat verlegd zodat je een flinke omweg maakt die naar Acerno brengt. Op de kaart lijkt het of Acerno een grote stad is omdat het als een knooppunt tussen verschillende berggebieden ligt maar in werkelijkheid is het als een groter dorp. Acerno was ook een van de vele steden die het hard te verduren kreeg met de zware aardbeving van 23 november 1980 in de Iripinia fault.

Dag 55 Wwf Oase Vallimale

Santuario della Madonna di Avigliano

Nog even doorbijten om uit de vallei te ontsnappen tot in Campania een rustig bergdorp waar ik weer in een andere wereld terechtkom. Na het santuario van Avigliano gaat de route over onverharde paden en al vlug duikt weer het vertouwde  bordje strada privata op. Koppig negeer ik dit en wat volgt is een prachtig pad,de schoenen moeten weer uit maar erg is dit niet. Er stroomt weer water in de riviertjes en dat is meer dan welkom. Het is vreemd dat er in sommige gebergten overvloed aan water is en in andere je moet zoeken naar een druppel. Mijn eigenzinnigheid wordt even verder beloond als het pad totaal overgroeid is en ik de laatste 3km in omgekeerde richting nog eens mag overdoen maar daar ben ik ondertussen aan gewend geraakt. De baan brengt me verder naar de wwf Oase waar zowat  het halve dorp verzameld is voor de weekend picknick. Ik wordt prompt uitgenodigd om mee aan te schuiven. De oase wordt gerund door twee kerels die er hun ziel hebben ingelegd en me overstelpen met kaarten en gidsen van het parco di Piciteni. Als afscheid krijg ik nog een tiental citroenen die ik uitpers en waarmee ik de volgende twee dagen citroensap kan maken.

Dag 54 Campagna

Monte Abruni

Albruni

De waardin van de bar-hotel -restaurant heeft het niet onder de markt de drie entiteiten liggen naast elkaar en ze runt ze solo. Gelukkig ben ik eenige gast in restaurant en hotel maar toch moet ze creatief zijn om de bar te laten draaien terwijl ze me van avondeten voorziet en me naar de kamer in het hotel brengt . 's Morgens is het nog enkele km genieten van het zicht op de steile wanden op het Albruni gebergte tot in Sicignano   Daar loopt de SI langs een capucijnen convent. Als ik daar kom een groot hek op de weg en een bord Privato!  Ik maak er me boos over de aanslagen op oude wegen, bestaat er dan niet iets als servitude weg. Ik kom er nog door maar bij het volgende hek waar de verrekte privé eindigt is geen doorkomen aan en moet ik rechtsomkeer maken en over de autobaan lopen. Het wordt wat kilometers vreten tot aan de  Wwf Oase is in de mooie vallei van de Sele rivier.  Ik ben terug bijna op zeeniveau aan de voet van het Piciteni gebergte.

Dag 53 Petina

Antece - il Guerriero di Costa Palomb

Het is klimmen in de hete zon naar de dorsale di Albruni, een bergrug op 1200m. Eenmaal boven kom je op een sacrale plaats Monte Palombo met schitterend zicht op de zuidelijke begketens en de vallei  van de rivieren Ripiti en Calore. In de rots is een mysterieus sculptuur uitgehouwen uit  de 4de tot 2de eeuw voor Christus waarvan men de precieze betekenis niet kent.  De we loopt verder door een landschap bezaaid met kloven en grotten al even mysterieus als de uitgehouwen figuur.